Kulturcentrum Löbau
Kulturcentrum Löbau mieści się w centrum miasta, w dawnym kościele św. Jana. Ten jeden z najstarszych budynków w mieście ze względu na bogatą historię jest współczesnym świadkiem rozwoju miasta i odzwierciedla część jego religijnej i kulturalnej historii.
Kościół był nieużywany przez dziesięciolecia. W 1994 roku, pilnie potrzebujący konserwacji budynek przeszedł na własność miasta, które przejęło na siebie odpowiedzialność za utrzymanie budowli. Pozbawiona funkcji sakralnych budowla, po szeroko zakrojonych pracach budowlanych, i dobudowaniu nowej, funkcjonalnej części, stała się centrum kulturalnym Stowarzyszenia Sześciu Miast i Euroregionu Nysa z wielofunkcyjnymi możliwościami wykorzystania.
Zadziałało tu kilka czynników: brak sali spotkań w mieście, umożliwiającej organizację większych wydarzeń, potrzeba rewitalizacji miejskiego krajobrazu kulturalnego, i stworzenia miejsca otwartego dla wszystkich. Wielkość kościoła, jego centralne położenie i doskonała akustyka wnętrz sprawiła, że pusty niegdyś budynek jest teraz nowoczesnym centrum kulturalnym, łączącym niezwykłą atmosferę miejsca z nowoczesną funkcjonalnością.
Kulturzentrum
Das Kulturzentrum Löbau befindet sich im Stadtzentrum in der ehemaligen St.-Johannes-Kirche. Dieses älteste Gebäude der Stadt ist aufgrund seiner reichen Geschichte ein zeitgenössisches Zeugnis der Stadtentwicklung und spiegelt einen Teil ihrer religiösen und kulturellen Geschichte wider. Die Kirche war jahrzehntelang ungenutzt. 1994 ging das dringend renovierungsbedürftige Gebäude in den Besitz der Stadt über, die die Verantwortung für den Erhalt übernahm. Nach umfangreichen Bauarbeiten und dem Anbau eines neuen, funktionalen Teils wurde das entweihte Gebäude zum Kulturzentrum des Sechsstädtebundes und der Euroregion Neisse mit multifunktionalen Nutzungsmöglichkeiten. Mehrere Faktoren spielten dabei eine Rolle: der Mangel an Versammlungsräumen in der Stadt für größere Veranstaltungen, die Notwendigkeit der Revitalisierung des städtischen Kulturlandschafts und die Schaffung eines Ortes, der für alle offen ist. Die Größe der Kirche, ihre zentrale Lage und die hervorragende Akustik machten das einst leere Gebäude zu einem modernen Kulturzentrum, das die besondere Atmosphäre des Ortes mit moderner Funktionalität verbindet.
Słup Pocztowy
W samym centrum miasta, tuż przy Rynku, znajduje się jeden z trzech doskonale zachowanych w mieście słupów pocztowych. Niemal czterometrowej wysokości, pochodzący z czasów reformy poczty, nakazanej przez Augusta II Mocnego, jak wszystkie na tym terenie słupy pocztowe ma na sobie wygrawerowane herby polskiego Orła i litewskiej Pogoni. Znajdują się na nim nazwy kolejnych przystanków poczmistrza oraz odległości od nich – dziś niewiele mówiące, bo liczone w dawnych milach pruskich. Na ścianie słupa zawsze zamieszczane były nazwy i odległości do najważniejszych miast na trakcie.
Postmeilensäule
Im Zentrum der Stadt, direkt am Marktplatz, befindet sich eine der drei gut erhaltenen Postmeilensäulen der Stadt. Die fast vier Meter hohe Säule stammt aus der Zeit der Postreform, die von August dem Starken angeordnet wurde. Wie alle Postmeilensäulen in diesem Gebiet trägt sie die Wappen des polnischen Adlers und des litauischen Reiters. Auf ihr sind die Namen der Poststationen und deren Entfernungen angegeben – heute wenig aussagekräftig, da sie in alten preußischen Meilen gemessen wurden. Auf der Säule waren immer die Namen und Entfernungen zu den wichtigsten Städten entlang der Strecke eingraviert.
Ratusz Löbau
Ratusz w Löbau został zbudowany na początku XIV wieku jako wolnostojąca budowla na średniowiecznym rynku. Po pożarze w 1710 roku z oryginalnej bryły pozostała tylko wieża, stąd wyjątkowy wygląd budynku, łączącego styl gotycki z barokiem. Na ratuszu znajdują się dwa zegary słoneczne, maska z ruchomym podbródkiem w zegarze ratuszowym i złota kula wskazująca fazy księżyca. Na portalu, oprócz herbu miasta, znajduje się również polsko-saksoński podwójny herb.
Rathaus Löbau
Das Rathaus von Löbau wurde Anfang des 14. Jahrhunderts als freistehendes Gebäude auf dem mittelalterlichen Marktplatz errichtet. Nach einem Brand im Jahr 1710 blieb nur der Turm des ursprünglichen Gebäudes erhalten, was dem Rathaus sein einzigartiges Erscheinungsbild verleiht, das gotische und barocke Stilelemente kombiniert. Auf dem Rathaus befinden sich zwei Sonnenuhren, eine Maske mit beweglichem Kinn im Uhrwerk und eine goldene Kugel, die die Mondphasen anzeigt. Über dem Portal befindet sich neben dem Stadtwappen auch das polnisch-sächsische Doppelwappen.
Wieża żeliwna
Wieża żeliwna nieopodal Löbau zachwyca zarówno architekturą, jak i techniką wykonania. W roku 1850 na obradach rady miasta pojawiła się koncepcja budowy wieży widokowej. Co ciekawe, sfinansowania tej inwestycji, w zamian za gwarancję użytkowania terenu wokół niej,podjął się miejscowy piekarz,Fryderyk August Bretschneider. Wieżę postanowiono nazwać imieniem ówcześnie panującego króla Saksonii, Fryderyka Augusta II Wettyna. Miał on się nawet pojawić na jej otwarciu, niestety, przed wydarzeniem zmarł nieoczekiwanie w Tyrolu. Wieżę, składającą się z niemal tysiąca części o wadze 70 ton odlano w pobliskiej hucie. Jej ornamentyka nawiązuje do sztuki gotyku i bizancjum. Odremontowana i pieczołowicie zabezpieczona, dziś to jedyna tego typu wieża widokowa w Europie. Z górnego tarasu, na wysokości 28 metrów, podziwiać można panoramę Górnych Łużyc oraz Gór Żytawskich.
Gusseiserner Turm
Der gusseiserne Turm in der Nähe von Löbau beeindruckt sowohl durch seine Architektur als auch durch seine Technik. Im Jahr 1850 wurde im Stadtrat der Bau eines Aussichtsturms beschlossen. Interessanterweise übernahm der örtliche Bäcker Friedrich August Bretschneider die Finanzierung des Projekts im Austausch für die Nutzung des umliegenden Geländes. Der Turm sollte nach dem damals regierenden König von Sachsen, Friedrich August II. von Wettin, benannt werden. Obwohl er ursprünglich zur Einweihung kommen wollte, verstarb er leider unerwartet in Tirol vor dem Ereignis. Der Turm, der aus fast tausend Teilen mit einem Gesamtgewicht von 70 Tonnen bestand, wurde in einer nahegelegenen Gießerei gegossen. Seine Ornamentik erinnert an die Kunst des Mittelalters und der byzantinischen Architektur. Restauriert und sorgfältig geschützt, ist er heute der einzige seiner Art in Europa. Vom oberen Balkon in 28 Metern Höhe bietet sich ein herrlicher Panoramablick über die Oberlausitz und das Zittauer Gebirge.
Oybin
Oybin to jeden z najpiękniejszych i najciekawszych zakątków Sudetów. Sprawia to harmonijna kompozycja reliktów gotyckiej architektury i fantazyjnych form rzeźby terenu.
Jego centrum to ulica Hauptstrasse – deptak, przy którym znajdują się pieczołowicie zadbane domy przysłupowe, restauracje oraz sklepy z pamiątkami. Przez całą długość ulica sąsiaduje z piaskowcową skałą. Odpocząć można tu między innymi w przytulnej restauracji “Kleine Burg”
Oybin
Oybin ist einer der schönsten und interessantesten Orte im Zittauer Gebirge. Dies verdankt es der harmonischen Komposition aus gotischen Architekturrelikten und den fantasievollen Formen der Landschaft. Das Zentrum bildet die Hauptstraße – eine Fußgängerzone mit liebevoll gepflegten Umgebindehäusern, Restaurants und Souvenirläden. Die Straße verläuft entlang eines Sandsteinfelsens. Man kann in der gemütlichen „Kleine Burg“-Restaurant eine Pause einlegen.
Ritterweg – Droga Rycerza
Droga rycerza to wycięta w skale ścieżka prowadząca dookoła kompleksu ruin średniowiecznego zamku i klasztoru w Oybinie. Wiedzie dookoła góry, z punktami widokowymi i wąskimi przejściami. Twierdza stanęła w XIII w., aby zabezpieczać szlak handlowy z Łużyc do Czech. Król czeski Jan Luksemburski odkupił ją od pewnego rycerza, po czym rozbudował. Obok zamku, ufundował w 1366 roku klasztor, prowadzony przez zakon Celestynów. Choć dziś jest tylko zabezpieczoną ruiną, imponuje wysoką bazyliką i zespołem mniejszych, gotyckich budowli. Miejsce to było inspiracją wielu malarzy epoki romantyzmu. Idąc drogą rycerza przez pierwszą bramę zamkową wchodzimy na podzamcze, kolejna brama prowadzi już do samego zamku. Ruiny klasztornego kościoła z XIV wieku zachwycają akustyką i często wykorzystywane są na muzyczne wydarzenia. Na szczycie znajduje się również cmentarz dla mnichów.
Ritterweg
Der Ritterweg ist ein in den Felsen gehauener Pfad, der rund um die Ruinen der mittelalterlichen Burg und des Klosters in Oybin führt. Er führt um den Berg herum, mit Aussichtspunkten und schmalen Durchgängen. Die Festung wurde im 13. Jahrhundert erbaut, um die Handelsroute von der Lausitz nach Böhmen zu sichern. Der böhmische König Johann von Luxemburg kaufte sie von einem Ritter und baute sie aus. Neben der Burg gründete er 1366 ein Kloster, das von den Zisterziensern geführt wurde. Obwohl es heute nur noch eine gesicherte Ruine ist, beeindruckt es mit seiner hohen Basilika und dem Ensemble kleinerer gotischer Gebäude. Dieser Ort inspirierte viele Maler der Romantik. Auf dem Weg durch das erste Burgtor gelangt man zur Vorburg, das nächste Tor führt direkt in die Burg. Die Ruinen der Klosterkirche aus dem 14. Jahrhundert beeindrucken durch ihre Akustik und werden häufig für musikalische Veranstaltungen genutzt. Auf dem Gipfel befindet sich auch ein Friedhof für die Mönche.
Kościół Górski
Kościół Górski, będący protestancką świątynią, jest najważniejszą budowlę sakralną uzdrowiska. Barokowy kościół powstał na skale, i charakteryzuje się ciekawym układem wnętrza - przypomina ono amfiteatr, z nisko położonym ołtarzem i wznoszącym się ku wejściu układem ławek. Drewniane wyposażenie, w tym między innymi kasetonowy strop, którego poszczególne płyty zdobią poszczególne historie biblijne, i dwukondygnacyjne empory pomalowano w sposób imitujący marmur, na który nie było stać nowo powstałej parafii. Malowidła na dolnej emporze ilustrują modlitwę Ojcze nasz; górną emporę zdobią sceny obrazujące Kazanie na Górze.
Bergkirche
Die Bergkirche, eine protestantische Kirche, ist das wichtigste sakrale Gebäude des Kurortes. Die barocke Kirche wurde auf einem Felsen erbaut und zeichnet sich durch ein interessantes Innenraumkonzept aus – es erinnert an ein Amphitheater mit einem tief liegenden Altar und einem sich zum Eingang hin ansteigenden Bankreihen. Die Holzausstattung, darunter die Kassettendecke, deren einzelne Platten biblische Geschichten darstellen, und die doppelstöckigen Emporen sind auf eine Weise bemalt, die Marmor imitiert, den sich die neu gegründete Gemeinde nicht leisten konnte. Die Gemälde auf der unteren Empore illustrieren das Vaterunser; die obere Empore ist mit Szenen der Bergpredigt geschmückt.
Muzeum Wsi Markersdorf
We wsi Markersdorf, w 250-cio letnich, oryginalnie zachowanych, tradycyjnych, szachulcowych zabudowaniach folwarcznych mieści się Muzeum Wsi. Na czworobocznym dziedzińcu odkryć można zapomniany świat, otwerający drwi do przeszłości. Wszystkie pomieszczenia muzeum, w pełni wyposażone, zaprojektowano, aby jak najdokładniej przybliżyć dawne zwyczje, codzienność i tradycję. Wrażenie wzmagają zwierzęta, zamieszkujące zabudowania gospodarcze, ogród i sad, uprawiane zgodnie z dawną sztuką. Można tu również obejrzeć dawną szkołę, i, przez chwilę, poczuć prawdziwość życia na wsi. W tym muzeum najważniejsze jest przekazywanie tradycyjnych zwyczajów i obrzędów, opartych na wiekowych kalendarzach, zgodnych z rytmem pracy dawnych chłopów i rolniczym roku.
Markersdorf Freilichtmuseum
In Markersdorf, in einem 250 Jahre alten, original erhaltenen traditionellen Fachwerkhof, befindet sich das Freilichtmuseum. Auf dem quadratischen Hof kann man eine längst vergessene Welt entdecken, die ein Tor zur Vergangenheit öffnet. Alle Räume des Museums sind voll ausgestattet und so gestaltet, dass sie die alten Bräuche, den Alltag und die Traditionen möglichst genau vermitteln. Das Erlebnis wird durch die Tiere verstärkt, die die Wirtschaftsgebäude, den Garten und den Obstgarten bewohnen, die nach alter Handwerkskunst bewirtschaftet werden. Hier kann man auch eine alte Schule besichtigen und für einen Moment die Authentizität des Landlebens spüren. In diesem Museum ist es von größter Bedeutung, die traditionellen Bräuche und Rituale zu bewahren, die auf alten Kalendern basieren und dem Rhythmus der Arbeit der Bauern und dem landwirtschaftlichen Jahr folgen.
Projekt jest współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków budżetu państwa w ramach Funduszu Małych Projektów Polska – Saksonia 2021-2027
Das Projekt wird durch die Europäische Union aus den Mitteln des Europäischen Fonds für Regionale Entwicklung und den Mitteln des Staatshaushalts im Rahmen des Kleinprojektefonds Polen – Sachsen 2021-2027 mitfinanziert