PL
Jesteśmy w Herrnhut. To małe miasteczko liczące ok. 6000 mieszkańców, ale dla wiernych Kościoła Braci Morawskich to światowa stolica. Herrnhut, co w tłumaczeniu oznacza straż Pańska zostało założone w 1722 roku na surowym korzeniu. Miejsce to podarował hrabia Nikolaus von Zinzendorf uchodźcom religijnym, którzy znaleźli tu azyl. W Czechach, skąd przybyli, nie mogli swobodnie wyznawać swojej religii, więc szukali schronienia w krajach protestanckich Świętego Cesarstwa. Tu, na Górnych Łużycach, założyli wspólnotę wyznaniową dającą początek dzisiejszemu miastu. Ciekawy jest układ urbanistyczny, bo miejscowość została zbudowana na planie krzyża greckiego, z centralnie umiejscowioną Wielką Salą, czyli kościołem.
Wielka Sala, przeznaczona na zgromadzenia gminy braci morawskich, utrzymana jest w białej kolorystyce. Wewnątrz są liczne ławy oraz kazalnica pośrodku i balkon, na którym są organy. Sala dysponuje 600 miejscami siedzącymi.
Z boku kościoła stoi pomnik fundatora i jednego z pierwszych przywódców tej wspólnoty religijnej. Opracował on nawet własny model nabożeństw. Jest też autorem wielu pieśni kościelnych.
W Herrnhut szczególne wrażenie robi ogromny cmentarz, zwany „Bożą Rolą” (Gottesacker). Wszystkie nagrobki wyglądają tam jednakowo, jako skromne płyty z piaskowca z imieniem, nazwiskiem, datami z życia i cytatem z Biblii. Jedynie nagrobki hrabiego von Zinzendorfa i jego najbliższej rodziny zostały, bez jego zgody, wyróżnione. Na cmentarzu spoczywa dziś ok. 6000 osób. Przechodząc przez całą Bożą Rolę dochodzimy do XVIII wiecznej wieży widokowej. Z jej szczyty widoczne jest całe miasto.
DE
Wir sind in Herrnhut. Es ist eine kleine Stadt mit etwa 6000 Einwohnern, aber für die Gläubigen der Mährischen Brüdergemeine ist sie die Welthauptstadt. Herrnhut, was übersetzt so viel wie "Hüter des Herrn" bedeutet, wurde 1722 auf der Grundlage roher Wurzeln gegründet. Das Gelände wurde von Graf Nikolaus von Zinzendorf an Glaubensflüchtlinge übergeben, die hier Asyl fanden. In Böhmen, wo sie hergekommen waren, konnten sie ihre Religion nicht frei ausüben und suchten deshalb Zuflucht in den protestantischen Ländern des Heiligen Reiches. Hier, in der Oberlausitz, gründeten sie die religiöse Gemeinschaft, aus der die heutige Stadt hervorging. Das Stadtbild ist interessant, denn die Stadt wurde in Form eines griechischen Kreuzes erbaut, in dessen Zentrum sich die Große Halle oder Kirche befindet.
Der Große Saal, der für Versammlungen der Brüdergemeine bestimmt ist, ist in Weiß gehalten. Im Inneren gibt es zahlreiche Bänke, eine Kanzel in der Mitte und eine Empore mit einer Orgel. Der Saal hat eine Kapazität von 600 Plätzen.
An der Seite der Kirche befindet sich ein Denkmal für den Gründer und einen der ersten Führer dieser religiösen Gemeinschaft. Er hat sogar ein eigenes Modell für die Dienste entwickelt. Er ist auch der Autor vieler Kirchenlieder.
Besonders beeindruckend in Herrnhut ist der riesige Friedhof, die sogenannte " Gottesacker". Alle Grabsteine dort sehen gleich aus, als bescheidene Sandsteinplatten mit Namen, Nachnamen, Lebensdaten und einem Zitat aus der Bibel. Nur die Grabsteine des Grafen von Zinzendorf und seiner engsten Familie sind ohne seine Zustimmung ausgezeichnet worden. Heute ruhen etwa 6000 Menschen auf dem Friedhof. Wenn wir die gesamte Gottesacker durchqueren, kommen wir zum Aussichtsturm aus dem 18. Jahrhundert. Von seiner Spitze aus kann man die ganze Stadt überblicken.
PL
Przy głównej ulicy znajduje się ciekawe muzeum. Jego nazwa to Heimatmuseum, czyli Muzeum Ojczyźniane. Daje ono wgląd w historię Braci Morawskich, która jest bezpośrednio związana z historią lokalną. Pomieszczenia urządzone są w stylu biedermeier, z XIX wiecznymi meblami, ręcznie robionymi tapetami, piecami i cennymi rękodziełami, takimi jak obrazy z ludzkich włosów.
Innym muzeum w miasteczku jest Muzeum Etnograficzne. To założone jeszcze w XIX wieku muzeum kolekcjonuje ponad 6500 eksponatów pochodzących od misjonarzy, którzy odwiedzali różne zakątki świata. Kolekcjonowali oni poszczególne przedmioty w trakcie swoich dalekich podróży.
DE
In der Hauptstraße befindet sich ein interessantes Museum. Sein Name ist Heimatmuseum. Sie gibt einen Einblick in die Geschichte der Mährischen Brüder, die unmittelbar mit der lokalen Geschichte verbunden ist. Die Zimmer sind im Biedermeierstil eingerichtet, mit Möbeln aus dem 19. Jahrhundert, handgefertigten Tapeten, Kochherden und wertvollen Kunsthandwerken wie Gemälden aus Menschenhaar.
Ein weiteres Museum in der Stadt ist das Ethnografische Museum. Das im 19. Jahrhundert gegründete Museum beherbergt mehr als 6.500 Artefakte von Missionaren, die verschiedene Ecken der Welt besucht haben. Auf ihren Fernreisen sammelten sie einzelne Gegenstände.
PL
Miejscowość Obercunnersdorf, do której teraz trafiliśmy, wygrywała wielokrotnie plebiscyt na najpiękniejszą wieś w Saksonii. Będąc tu można zrozumieć dlaczego. Jest tu ok. 200 domów przysłupowych, przez co prawie cała wieś jest zabytkowa. Dom o numerze 65 przy głównej ulicy został odrestaurowany i służy przybyszom jako punkt informacji turystycznej. Budując takie domy kilkaset lat temu zetknęły się dwie kultury: niemiecka – budująca domy o konstrukcji szachulcowej oraz słowiańska – budująca domy z bali. Spróbowano to połączyć i wyszedł dom przysłupowy, który charakteryzuje się piętrem szachulcowym oraz parterem z zewnętrznymi przysłupami, które podtrzymują całą konstrukcję. Obydwa piętra ś od siebie niezależne i izbę parterową możnaby nawet wyciągnąć, dom stałby tylko na przysłupach. Część budynku jest murowana, to były pomieszczenia gospodarcze. W części drewnianej znajdował się warsztat tkacki. Można tu wejść do środka by spojrzeć jak taki budynek wygląda.
DE
Oberkunnersdorf, zu dem wir nun gekommen sind, hat wiederholt die Wahl zum schönsten Dorf Sachsens gewonnen. Wenn man hier ist, kann man verstehen, warum. Es gibt etwa 200 Fachwerkhäuser, so dass fast das gesamte Dorf ein Denkmal ist. Das Haus Nummer 65 an der Hauptstraße wurde restauriert und dient als Touristeninformation. Beim Bau dieser Häuser trafen vor mehreren hundert Jahren zwei Kulturen aufeinander: die Deutschen, die Fachwerkhäuser bauten, und die Slawen, die Blockhäuser bauten. Es wurde versucht, diese zu kombinieren, und das Ergebnis ist das Fachwerkhaus, das sich durch ein Fachwerkgeschoss und ein Erdgeschoss mit Außenfachwerk auszeichnet, das die gesamte Struktur trägt. Beide Etagen sind unabhängig voneinander und das Zimmer im Erdgeschoss könnte sogar herausgenommen werden, das Haus würde nur auf den Pfeilern stehen. Ein Teil des Gebäudes ist aus Ziegeln gebaut, das waren die Wirtschaftsräume. In dem hölzernen Teil befand sich eine Weberei. Sie können ins Innere gehen, um zu sehen, wie ein solches Gebäude aussieht.
PL
Przy Hauptstraße stoi wiele zabytkowych, podobnych do siebie domów. W tym tkwi urok tego miejsca. Większość budowli pochodzi z XIX wieku i pełni dziś funkcję domów wakacyjnych do wynajęcia. Widzimy, że przy niektórych domach zostały posadzone, bardzo blisko murów, grusze. Były to drzewa idealnie spełniające kiedyś funkcje piorunochronu. Ich korzenie wchodziły wyłącznie pionowo w dół, drzewo rosło bardzo szybko, przewyższając dach i w razie zagrożenia ściągało na siebie błyskawice.
W dalszej części ulicy, przy rzece, stoi jeden z najstarszych budynków we wsi. To pochodzący z 1730 roku „kołyszący się dom”. Ma powierzchnię 90 m², wybudowany na malutkiej działce, stąd jego skośność, pochylenie i zwrócenie do wewnątrz. Sprawia wrażenie jakby się kołysał i wkrótce się przewróci. Jego wnętrze stanowi muzeum nawiązujące do stylu życia sprzed ponad 100 lat.
Opuszczamy wioskę i dojeżdżamy do miejscowości Ostritz, a konkretnie do części zwanej Marienthal. Tutaj przy samej niemal Nysie Łużyckiej stoi wyjątkowy klasztor. St. Marienthal to najstarszy żeński klasztor cysterek w Niemczech. Założony z inicjatywy królowej Kunegundy Czeskiej w 1234 roku. Nieprzerwanie funkcjonuje do dziś. Obecne zabudowania są jednak barokowe, powstałe po pożarze z 1683 roku. Klasztor licznie nawiedzały też powodzie, ostatnia w 2010 roku. Na ten imponujący kompleks składa się wiele budowli, takich jak kaplice św. Krzyża i św. Mikołaja, kościół klasztorny, budynek opactwa, ogród roślin biblijnych, dawny browar, dawny młyn, elektrownia wodna, a także sale seminaryjne „Międzynarodowego Centrum Spotkań St. Marienthal” w dawnej stolarni. Siostry zakonne prowadzą również noclegi. Na dziedzińcu znajduje się też pomnik Jana Pawła II.
Na koniec chwila wypoczynku w karczmie klasztornej Klosterschenke, która raczy potrawami kuchni górnołużyckiej i tradycyjnymi specjałami klasztornymi. Są też wypieki klasztornej piekarni oraz owoce i warzywa z klasztornego gospodarstwa warzywnego.
DE
In der Hauptstraße gibt es viele historische Häuser, die einander ähnlich sind. Das macht den Charme dieses Ortes aus. Die meisten der Gebäude stammen aus dem 19. Jahrhundert und werden heute als Ferienhäuser vermietet. Wir können sehen, dass einige der Häuser Birnbäume ganz nah an den Mauern gepflanzt haben. Das waren Bäume, die einst ideal als Blitzableiter dienten. Ihre Wurzeln würden nur senkrecht nach unten reichen, der Baum würde sehr schnell wachsen, das Dach überragen und im Gefahrenfall Blitze anziehen.
Weiter unten in der Straße, am Fluss, steht eines der ältesten Gebäude des Dorfes. Es handelt sich um ein "schwankendes Haus" aus dem Jahr 1730. Es hat eine Grundfläche von 90 m² und wurde auf einem winzigen Grundstück errichtet, weshalb es schräg, geneigt und nach innen gerichtet ist. Es erweckt den Eindruck, dass es schwankt und bald umkippen wird. Sein Inneres ist ein Museum, das an den Lebensstil von vor mehr als 100 Jahren erinnert. Wir verlassen das Dorf und kommen nach Ostritz, genauer gesagt in den Ortsteil Marienthal. Hier steht ein einzigartiges Kloster fast direkt an der Lausitzer Neiße. St. Marienthal ist das älteste Zisterzienserkloster in Deutschland. Es wurde 1234 auf Initiative von Königin Kunegunda von Böhmen gegründet. Sie ist auch heute noch in Betrieb. Die heutigen Gebäude sind jedoch Barock und wurden nach einem Brand im Jahr 1683 errichtet. Das Kloster wurde auch von zahlreichen Überschwemmungen heimgesucht, zuletzt im Jahr 2010. Die beeindruckende Anlage umfasst viele Gebäude, wie die Kapellen Hl. Kreuz und Hl. Nikolaus, die Klosterkirche, das Abteigebäude, den biblischen Pflanzengarten, die ehemalige Brauerei, die ehemalige Mühle, das Wasserkraftwerk sowie die Seminarräume der "Internationalen Begegnungsstätte St. Marienthal" in der ehemaligen Schreinerei. Die Nonnen bieten auch Unterkünfte an. Im Innenhof befindet sich auch eine Statue von Johannes Paul II.
Anschließend können Sie sich in der Klosterschenke entspannen, die Oberlausitzer Küche und traditionelle Klosterspezialitäten serviert bekommen. Außerdem gibt es Backwaren aus der Klosterbäckerei sowie Obst und Gemüse aus dem Gemüseanbau des Klosters.
