Rozkwit przemysłu, handlu i nauki pod koniec XIX wieku oznaczał konieczność wykształcenia ogromnej liczby specjalistów i fachowców. Nowe możliwości, które, dzięki budowie drugiego mostu (mostu miejskiego, obecnie Mostu Jana Pawła II), stwarzała wschodnia część Goerlitz, stały się impulsem do budowy Königliche Baugewerkschule und Königliche Maschinenbauschule - Królewskiej Szkoły Budownictwa i Królewskiej Szkoły Inżynierii Mechanicznej. Na budowę nowego budynku, którą zakończono w 1898 r. wyraziło zgodę miasto Goerlitz, jako lokalizację wskazując Friedrichplatz (dziś ulica Partyzantów). Wzniesiono ją z czerwonej, wypalanej cegły w stylu wilhelmińskim, łączącym w sobie cechy stylu neoklasycznego i neogotyckiego.
Zadaniem szkoły było wyposażenie uczniów w niezbędną, dokładną wiedzę praktyczną, teoretyczną i techniczną, pozwalającą na podjęcie pracy. Szybki rozwój i wymagania, stawiane pracownikom rozwijających się kopalni węgla brunatnego, z których trzy działały na terenie i w okolicy miasta ( kopalnia Stadt Görlitz, kopalnia „Glückauf Aktiengesellschaft” Lichtenau i kopalnia Friedrich Anna Görlitz Moys) spowodowały otwarcie w szkole przedszkola górniczego, działającego aż do 1904 roku.
Po roku 1945 w istniejącym budynku szkoły otwarto w nim pierwszą polską szkołę średnią.
Choć początki były trudne, a istnienie szkoły opierało się na ofiarności społeczeństwa, w 1948 roku opuściło ją pierwszych ośmioro maturzystów.
W gmachu szkoły od lat 60 do 2001 roku, oprócz Liceum Ogólnokształcącego funkcjonowało również Liceum Medyczne. Obie szkoły połączono, powołując Zespół Szkół Licealnych, na początku lat osiemdziesiątych XX w.
Dziś szkoła nosi imię Braci Śniadeckich, i jest jednym z piękniejszych budynków miasta. Jej nieprzerwana historia i niezakłócona funkcja daje się do teraz odczuć w szerokich szkolnych korytarzach, wygodnych klatkach schodowych i przestronnych salach lekcyjnych. Poza niezbędną modernizacją, zarówno zewnętrzna bryła, jak i wnętrze budynku uległo jedynie niewielkim zmianom, stając się żywym pomnikiem historii.
DE
Die Blüte von Industrie, Handel und Wissenschaft am Ende des 19. Jahrhunderts erforderte die Ausbildung einer Vielzahl von Fachkräften und Fachkräften. Die neuen Möglichkeiten, die der östliche Teil von Görlitz durch den Bau der zweiten Brücke (der Stadtbrücke, heute Johannes-Paul-II.-Brücke) eröffnete, wurden zum Impuls für den Bau der Königlichen Baugewerkschule und Königlichen Maschinenbauschule Fakultät für Maschinenbau. Die Stadt Görlitz stimmte dem Bau eines Neubaus zu, der 1898 fertiggestellt wurde, und gab als Standort den Friedrichplatz (heute Partyzonów-Straße) an. Es wurde aus roten, gebrannten Backsteinen im Gründerzeitstil erbaut und vereint die Merkmale des Klassizismus und der Neugotik.
Aufgabe der Schule war es, den Schülern die notwendigen detaillierten praktischen, theoretischen und technischen Kenntnisse zu vermitteln, die ihnen die Aufnahme einer Berufstätigkeit ermöglichen. Die rasante Entwicklung und die Anforderungen an die Mitarbeiter der entstehenden Braunkohlegruben, von denen drei in und um die Stadt betrieben wurden (die Zeche Stadt Görlitz, die Zeche „Glückauf Aktiengesellschaft“ Lichtenau und die Zeche Friedrich Anna Görlitz Moys), führten zur Eröffnung eines Bergbaukindergarten an der Schule, der bis 1904 in Betrieb war.
Nach 1945 wurde im bestehenden Schulgebäude das erste polnische Gymnasium eröffnet.
Obwohl die Anfänge schwierig waren und die Existenz der Schule auf der Großzügigkeit der Gesellschaft beruhte, verließen 1948 die ersten acht Abiturienten die Schule.
Im Schulgebäude befand sich von den 1960er Jahren bis 2001 neben der Oberschule auch eine Medizinische Oberschule. Beide Schulen wurden Anfang der 1980er Jahre zum Secondary School Complex zusammengelegt.
Heute ist die Schule nach den Brüdern Śniadecki benannt und zählt zu den schönsten Gebäuden der Stadt. Ihre ununterbrochene Geschichte und ununterbrochene Funktion sind noch immer in den breiten Fluren, den bequemen Treppenhäusern und den geräumigen Klassenzimmern der Schule zu spüren. Abgesehen von der notwendigen Modernisierung wurden sowohl das Äußere als auch das Innere des Gebäudes nur geringfügig verändert und sind zu einem lebendigen Denkmal der Geschichte geworden.
w przygotowaniu
